Pomorze Zachodnie różnorodne, cz. 3

Pomorze Zachodnie to bezkres uprawnych, pofalowanych pól. W odróżnieniu od innych rejonów Polski, tutejsze osadnictwo nadal jest zwarte i skupione. Dzięki temu możemy cieszyć się rozległymi obszarami wolnymi od napastliwej cywilizacji.


Pola rozciągające się między Zatonią Dolną a Krajnikiem Górnym, to przyrodniczy majstersztyk. Niezwykle bogata rzeźba terenu i niezrównane widoki na dolinę Odry sprawiaja, że jest to jedno z najpiękniejszych miejsc Pomorza Zachodniego.

Widok z szosy Kamieniec - Pargowo. To swoisty koniec Polski. Kozi róg, w który można się zapędzić chcąc zwiedzić miejsca, o których istnieniu wiekszość nie zdaje sobie sprawy. Za liną drzew na horyzoncie kryje się dolina Odry. Opadające ku niej strome zbocza to fantastyczna, szczęśliwie nadal nie zadeptana kraina.

Okolice Starego Reska. To już to "hardcore'owe" Pomorze. Daleko od szosy, od dużych ośrodków miejskich. Ziemią pachnąca, leniwie wygrzewająca się od wieków pod tym samym niebem. Plus niesamowita cisza. 

Ziemia Wełtyńska - spore wyzwanie dla rolników, gdyż posiana dziesiątkami jezior, stawów i cieków wodnych. Oddychająca, parująca, bulgocąca, szemrząca...

Pargowo - wspomniany wcześniej koniec Polski (choć tu zdania są podzielone, bo za taki uważane jest także Nowe Warpno). Osada przycupnięta między rozległymi połaciami pól uprawianych przez polskich i niemieckich rolników, a stromym, pagórkowatym zboczem zachodniego brzegu Odry. Blisko wielkiej cywilizacji, ale nadal na jej dalekich obrzeżach.

Popularne posty